ویروس کرونا، پدیدهای میکروسکوپی که در اواخر سال ۲۰۱۹ از شهر ووهان چین سر برآورد، ظرف مدت کوتاهی به بزرگترین بحران جهانی قرن بیست و یکم بدل شد. ویروسی که ابتدا همچون سرماخوردگی ساده به نظر میرسید، به سرعت به مرزهای چین محدود نماند و جهان را درنوردید. از همان نخستین روزها، بحثهای گستردهای درباره منشأ آن در گرفت؛ برخی تحقیقات به بازار حیوانات زنده در ووهان اشاره داشتند، جایی که خفاشها، مورچهخوارها و دیگر گونهها خرید و فروش میشدند. انتقال ویروس عمدتاً از طریق قطرات تنفسی، تماس با سطوح آلوده و لمس صورت با دستهای آلوده صورت میگیرد، موضوعی که شباهت آن را به آنفلوانزا و سرماخوردگی برجسته میکند.
سازمان بهداشت جهانی (WHO) در همان ابتدای شیوع اعلام کرد که دوره نهفتگی ویروس بین ۲ تا ۱۴ روز است. توصیههای اولیه شامل شستوشوی مداوم دستها، استفاده از مواد ضدعفونیکننده، حفظ فاصله اجتماعی و اجتناب از حضور در مکانهای شلوغ بود. با این حال، بسیاری از دولتها با تأخیر به بحران واکنش نشان دادند و همین امر، راه را برای گسترش سریع بیماری هموار کرد.
پرسشهای بیپاسخ درباره چین
یکی از نکاتی که در روزهای نخست توجه افکار عمومی را جلب کرد، تفاوت توزیع جغرافیایی شیوع در چین بود. ووهان، بهعنوان کانون اولیه، بیشترین آسیب را متحمل شد، اما شهرهای بزرگی مانند پکن و شانگهای – مراکز سیاسی و اقتصادی چین – تا مدتها آمار پایینی از ابتلا گزارش میدادند. این موضوع پرسشهایی را ایجاد کرد: چگونه ممکن است ویروسی که به سرعت قارهها را درمینوردد، در فاصلههای بسیار نزدیک داخلی مهار شود؟
برخی تئوریهای توطئه، کرونا را یک سلاح بیولوژیک معرفی کردند و مدعی شدند کشورها یکدیگر را مقصر میدانند. چین اصرار داشت که منشأ ویروس لزوماً از مرزهای آن کشور نبوده و امکان انتقال از خارج به ووهان وجود داشته است. اگرچه چنین دیدگاههایی هنوز پشتوانه علمی محکمی ندارند، اما نشاندهنده فضایی هستند که بیاعتمادی و رقابت ژئوپلیتیکی در آن شدت گرفته است.
گرجستان؛ کشوری کوچک با واکنشی سریع
در حالی که بسیاری از کشورهای بزرگ جهان با تأخیر در اتخاذ تدابیر بهداشتی روبهرو بودند، کشور کوچکی چون گرجستان نشان داد که میتوان با سیاستگذاری دقیق، از پیامدهای گسترده همهگیری کاست.
با اعلام نخستین خبرها از شیوع کرونا، دولت گرجستان بهسرعت مرزهای خود را به روی پروازها از چین، ایران و سپس ایتالیا بست. این تصمیم پیشگیرانه، در شرایطی اتخاذ شد که بسیاری از کشورهای اروپایی همچنان درگیر بحثهای داخلی درباره محدودیتهای سفر بودند. در ۲۱ مارس ۲۰۲۰، دولت وضعیت اضطراری اعلام کرد، قرنطینه عمومی به اجرا گذاشت و تمامی کسبوکارها به جز بانکها، داروخانهها، پست و فروشگاههای زنجیرهای مواد غذایی تعطیل شدند. شرکتها موظف شدند فعالیتهای خود را بهصورت دورکاری ادامه دهند.
چند روز بعد، از ۳۱ مارس، مقررات سختگیرانهتری اعمال شد: ممنوعیت تردد شبانه از ساعت ۹ شب تا ۶ صبح، به جز برای کادر درمانی و داروخانهها. بیماران ورودی از کشورهای پرخطر نیز، چه علائم داشتند و چه نداشتند، با هزینه دولت در بیمارستانها قرنطینه میشدند. این مجموعه اقدامات سبب شد آمار ابتلا در گرجستان بهطور قابل توجهی پایین بماند.
اقتصاد در سایه کرونا
همهگیری کرونا، همانگونه که پیشبینی میشد، رکود اقتصادی جهانی را به دنبال داشت. گرجستان نیز از این قاعده مستثنی نبود. گردشگری، بهعنوان یکی از مهمترین منابع درآمد این کشور، تقریباً متوقف شد. با این حال، دولت گرجستان کوشید با سیاستهای حمایتی آثار منفی بحران را به حداقل برساند.
یکی از این سیاستها، تثبیت قیمت مواد غذایی اساسی بود. دولت اعلام کرد هیچ فروشندهای اجازه افزایش قیمت کالاهای مشخصشده را ندارد و خود را موظف دانست که ذخایر کافی در انبارها نگهداری کند. برای کنترل نرخ ارز، بانک مرکزی از طریق حسابهای خزانه اقدام به تزریق ارز به بازار کرد تا از جهش ناگهانی ارزش دلار جلوگیری شود.
از دیگر اقدامات حمایتی، رایگان کردن هزینه آب، برق و گاز برای سه ماه نخست (مارس، آوریل و مه) بود. حتی کسانی که قبوض خود را پرداخت کرده بودند، پس از چند روز مبلغ به حسابشان بازگردانده شد. چنین سیاستهایی، در کنار مدیریت بهداشتی، به ایجاد نوعی حس اعتماد عمومی میان مردم و دولت کمک کرد.
پیامدهای سیاسی و سرمایهگذاری خارجی
هر بحران، فرصتی نیز با خود به همراه میآورد. برای سرمایهگذاران بینالمللی، عملکرد کشورها در دوره همهگیری، معیاری تازه برای ارزیابی ریسک شد. پرسش اصلی این بود: اگر در آینده بحران مشابهی رخ دهد، کدام کشورها توانایی حفاظت از شهروندان و ثبات اقتصادی خود را دارند؟
گرجستان، با جمعیتی حدود چهار میلیون نفر و مساحتی نزدیک به ۶۹ هزار کیلومتر مربع – تقریباً هماندازه یک استان متوسط ایران – توانست خود را بهعنوان نمونهای موفق معرفی کند. دولت نهتنها از جان شهروندانش دفاع کرد، بلکه به خارجیان مقیم نیز خدمات درمانی و حمایتی ارائه داد. این موضوع برای سرمایهگذاران خارجی پیامی روشن داشت: گرجستان کشوری است که در برابر بحرانها مسئولیتپذیر و آماده واکنش است.
به همین دلیل، کارشناسان اقتصادی پیشبینی میکنند که در دوره پساکرونا، گرجستان جذابیت بیشتری برای سرمایهگذاری در بخشهایی چون گردشگری، املاک، صنایع سبک و خدمات مالی خواهد داشت. تجربه نشان داد که ثبات سیاسی و تصمیمگیری سریع میتواند یک کشور کوچک را در رقابت جهانی متمایز کند.
چشمانداز پساکرونا
اگرچه جهان هنوز درگیر آثار بلندمدت همهگیری کرونا است، اما کشورهایی مانند گرجستان با مدیریت بحران، تصویر مثبتی از خود در ذهن جامعه بینالمللی ترسیم کردند. انتظار میرود این کشور در سالهای آینده از این اعتبار برای جذب گردشگران، مهاجران و سرمایهگذاران بهرهبرداری کند.
بازار پرتحرک مالی و اقتصادی گرجستان، بهویژه در بخش املاک و صنعت گردشگری، پس از بازگشاییها جان تازهای گرفت. بسیاری از ایرانیان و شهروندان دیگر کشورها نیز به گرجستان به چشم مقصدی برای سرمایهگذاری و اقامت نگاه کردند.
نمونه گرجستان یادآور این واقعیت است که اندازه کشور یا توان اقتصادی اولیه، تنها معیار موفقیت در برابر بحرانهای جهانی نیست. بلکه آنچه اهمیت دارد، شفافیت، سرعت عمل و اولویت دادن به سلامت شهروندان است. درسی که بسیاری از دولتهای بزرگتر، دیرتر از آنچه باید، آموختند.
پس شرکت هلدینگ جئووست به شما سرمایه گذاران عزیز و شهروندانی که قصد مهاجرت و اخذ اقامت کشورهای خارجی را دارید به یاد داشته باشید کشور گرجستان با مساحت 69700 مترمربع و جمعیت حدود 4 میلیون نفر که به اندازه یکی از استان های ایران میباشد با اقتدار و توانمندی توانست در این دوران از پس ویروس کرونا بر بیاید و اقدامات پیشگیرانه را بدون هیچ گونه تعارف با کشورهای همسایه و اروپایی اتخاذ کرد تا در دنیا سربلند باشد .
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.